ໃນສະໄຫມພຸທທະການພຣະພິກຂຸໃນພຣະພຸທທະສາສະຫນາຍັງມີຈຳນວນບໍ່ຫລາຍ ແລະພິກຂຸເຫລົ່ານັ້ນລ້ວນເປັນພຣະອະຣິຍະສົງທັງນັ້ນ ຈຶ່ງຮູ້ດີວ່າແມ່ນຫຍັງເປັນສິ່ງທີ່ພຣະພິກຂຸຄວນກະທຳແລະບໍ່ຄວນກະທຳ ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປພຣະພິກຂຸສົງມີຈຳນວນຫລາຍຂຶ້ນ ພຣະພິກຂຸເຫລົ່ານັ້ນມັກອອກໄປຕາມສະຖານທີ່ຕ່າງໆເພື່ອສະແດງທັມມະແກ່ຍາດໂຍມ ເຮັດໃຫ້ຫລາຍຄັ້ງຕ້ອງຍ່າງຜ່ານພື້ນທີ່ກະເສດຕະກຳຂອງຊາວບ້ານ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຍ່າງຢຽບຍ່ຳຕົ້ນກ້າທີ່ກຳລັງເຕີບໃຫຍ່ ເພາະຄິດວ່າເປັນຕົ້ນຫຍ້າ ຊາວບ້ານເຫລົ່ານັ້ນຈຶ່ງໄດ້ພາກັນຕິຕຽນແລະນຳຄວາມຂາບທູນພຣະສັມມາສັມພຸທທເຈົ້າ     

            ພຣະພຸທທະເຈົ້າຈຶ່ງອະນຸຍາດການຈຳພັນສາໃຫ້ຢູ່ໃນສະຖານທີ່ໃດສະຖານທີ່ຫນຶ່ງຕະຫລອດສາມເດືອນແກ່ພຣະສົງນັ້ນ ມີເຫດຜົນ ມີເຫດຜົນເພື່ອໃຫ້ພຣະສົງໄດ້ຢຸດພັກການຈາລິກເພື່ອເຜີຍແຜ່ສາສະຫນາໄປຕາມສະຖານທີ່ຕ່າງໆ ເຊິ່ງຈະເປັນດ້ວຍຄວາມຍາກລຳບາກໃນຊ່ວງລະດູຝົນ ແລະເພື່ອປ້ອງກັນຄວາມເສຍຫາຍຈາກການຍ່າງຢຽບຍ່ຳທັນຍະພືດຂອງຊາວບ້ານທີ່ປູກລົງໃນຫນານໃນລະດູຝົນ

            ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງ ຊ່ວງເວລາຈຳພັນສາຕະຫລອດສາມເດືອນນັ້ນ ເປັນຊ່ວງເວລາແລະໂອກາດສຳຄັນໃນຮອບປີທີ່ພຣະສົງຈະໄດ້ມາຢູ່ຈຳພັນສາຮ່ວມກັນພາຍໃນອາວາດຫລືສະຖານທີ່ໃດສະຖານທີ່ຫນຶ່ງ ເພື່ອສຶກສາພຣະທັມວິໄນຈາກພຣະສົງທີ່ມີຄວາມຮູ້ ໄດ້ແລກປ່ຽນປະສົບການແລະສ້າງຄວາມສາມັກຄີໃນຫມູ່ຄະນະສົງນຳ

            ຍົກເວົ້ນຫາກມີຄວາມຈຳເປັນພິເສດ ທີ່ເອີ້ນວ່າ “ສັຕຕາຫະກະລະນີຍະ” ທີ່ພຣະພິກຂຸຜູ້ຢູ່ຈຳພັນສາສາມາດເດີນທາງໄປຄ້າງແຮມບ່ອນອື່ນໄດ້ ໂດຍບໍ່ຖືວ່າເປັນການຂາດພັນສາ ແຕ່ຕ້ອງກັບມາພາຍໃນໄລຍະເວລາບໍ່ເກີນ 7 ມື້

“ເຂົ້າພັນສາ” ສະເພາະພຣະພິກຂຸສົງ

          ການທີ່ພຣະສັມມາສັມພຸທທະເຈົ້າໄດ້ບັນຍັດພຣະວິໄນເລື່ອງເຂົ້າພັນສາຂອງພຣະພິກຂຸສົງ ນອກຈາກຈະເປັນການແກ້ໄຂຄວາມເດືອດຮ້ອນຂອງຊາວບ້ານ ແລະຮັກສາຊີວິດສັດເລັກສັດນ້ອຍທີ່ອອກມາຫາກິນໃນຊ່ວງລະດູຝົນແລ້ວ ການເຂົ້າພັນສາຍັງມີປະໂຫຍດທີ່ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນຄື ພຣະພິກຂຸສົງມີໂອກາດໄດ້ຢູ່ຮ່ວມກັນເປັນຫມູ່ຄະນະໃນຊ່ວງເວລາຫນຶ່ງເຊິ່ງກໍ່ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດຄື

          1.ເຮັດໃຫ້ພຣະພິກຂຸສົງໃນກຸ່ມມີໂອກາດແລກປ່ຽນ ຖ່າຍທອດພຣະທັມຄຳສອນ ສີລທັມ ແລະພຣະທັມວິໄນໃຫ້ແກ່ກັນແລະກັນ

          2.ມີເວລາເພື່ອປະຕິບັດທັມ ການປະຕິບັດພາວະນາຈະເປັນບໍ່ເກີດແຫ່ງປັນຍາ ເຮັດໃຫ້ສອນຕົນເອງໄດ້ ທີ່ຈະເປັນຫົນທາງໄປສູ່ຄວາມບໍລິສຸດແຫ່ງກາຍ ວາຈາ ໃຈ ແລະເພື່ອເພີ່ມພູນບາລະມີຂອງຕົນເອງໃຫ້ຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນຈົນສາມາດກຳຈັດອາດສະວະກິເລສໃຫ້ຫມົດໄປ

          3.ມີໂອກາດໃນການສຶກສາຄົ້ນຄວ້າພຣະໄຕຣປິດົກຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ເລື່ອງໃດທີ່ຮູ້ແລ້ວແຕ່ຍັງບໍ່ແມ່ນ ກໍ່ມີໂອກາດສຶກສາໃຫ້ແຕກສານຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ ນອກຈາກນີ້ກໍ່ຍັງມີເວລາວາງແຜນ ກຽມເນື້ອຫາເພື່ອເທດສອນແກ່ປະຊາຊົນຫລັງອອກພັນສາໄປແລ້ວ ຫລືຖ້າຫາກວ່າມີພຣະພິກຂຸບວດໃຫມ່ກໍ່ມີເວລາໃນການຮັບຖ່າຍທອດທັມມະ ແລະການອົບຮົມສັ່ງສອນຈາກພຣະພິກຂຸຜູ້ບວດກ່ອນໄດ້ຢ່າງເຕັມທີ່

          4.ເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນກັນລະຍານິມິດໃຫ້ແກ່ກັນແລະກັນ ການເຮັດຫນ້າທີ່ເຜີຍແຜ່ພຸທທະສາສະຫນານັ້ນ ແນ່ນອນວ່າຕ້ອງພົບພໍ້ບັນຫາແລະອຸປະສັກລະຫວ່າງທາງ ບໍ່ຫນ້ອຍກະຫລາຍ ຫນັກເບົາແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມແຕ່ລະບຸກຄົນ ເຊິ່ງອາດຈະເຮັດໃຫ້ພຣະພິກຂຸບາງອົງຮູ້ສຶກທໍ້ແທ້ຈົນອາດຄິດລາສິກຈາກເພດບັນພະຊິດໄດ້

          ເພາະເຫດຜົນດັ່ງກ່າວ ການເຂົ້າພັນສຂອງພຣະພິກຂຸສົງໃນທຸກໆປີຈຶ່ງມີຄວາມສຳຄັນຫລາຍ ເພາະເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ເຫມາະສົມທີ່ພຣະພິກຂຸຈະມີເວລາຢູ່ກັບຕົນເອງເພື່ອຄິດທົບທວນ ແລະເພື່ອໃຊ້ເວລາໄປກັບການປະຕິບັດທັມໄດ້ຢ່າງເຕັມທີ່ ເພື່ອຄວາມບໍລິສຸດແຫ່ງການຄອງເພດສະມານະທີ່ສົມບູນແລະເປັນຕົ້ນແບບທີ່ດີໃນການອອກໄປເຮັດຫນ້າທີ່ເຜີຍແຜ່ພຣະສາສະຫນາໃນພາຍຫລັງ

“ເຂົ້າພັນສາ” ສຳຫລັບຊາວພຸທ

          ຄວາມຕັ້ງໃຈລະຊົ່ວ ທຳດີໃນຊ່ວງເຂົ້າພັນສາຂອງຊາວພຸທເປັນສິ່ງທີ່ຖືປະຕິບັດກັນມາຕັ້ງແຕ່ຄັ້ງບູຮານ ຈາກລຸ່ນສູ່ລຸ່ນຈົນກາຍເປັນພຸທທະປະເພນີມາຈົນຮອດປະຈຸບັນນີ້ ເປັນສິ່ງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ເຖິງວ່າເວລາຈະລ່ວງເລີຍໄປຕາມຍຸກສະໄຫມ ແຕ່ຊາວພຸທກໍ່ຍັງມີຈິດໃຈທີ່ດີງາມ ຕັ້ງແຕ່ຄັ້ງພຸທທະການຈົນມາຮອດປະຈຸບັນ

          ການຕັ້ງເປົ້າຫມາຍຫລືອະທິຖານເຂົ້າພັນສາຂອງເຮົາທີ່ຈະເຮັດໃນສິ່ງຫນຶ່ງໃຫ້ສຳເລັດລຸລ່ວງດັ່ງທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້ຕະຫລອດຊ່ວງພັນສາ ຫາກເຮົາເຮັດໄດ້ສຳເລັດສົມດັ່ງຫມາຍແລ້ວ ຍ່ອມໄດ້ຮັບອານິສົງຄື

          -ສັດຈະບາຣະມີ ການອະທິຖານພັນສາປຽບດັ່ງສັດຈະທີ່ເຮົາໄດ້ໃຫ້ສັນຍາໄວ້ກັບຕົນເອງ ເຊິ່ງຫາກເຮົາສາມາດເຮັດໄດ້ສຳເລັດກໍ່ເທົ່າກັບເຮົາສາມາດຮັກສາສັດຈະທີ່ໃຫ້ໄວ້ກັບຕົນເອງ

          -ຍົກລຳດັບຈິດໃຈໃຫ້ສູງຂຶ້ນ ບາງຄົນຈາກປົກກະຕິຮັກສາສີລ 5 ຍັງບໍ່ສົມບູນ ກໍ່ມີຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຮັກສາສີລ 5 ຫລືສີລ 8 ຕະຫລອດຊ່ວງພັນສານັ້ນ

          -ເຝິກຄວາມອົດທົນອົດກັ້ນ ບາງຄົນອາດຕັ້ງໃຈໄວ້ວ່າຈະເລີກເຊົາອະບາຍຍະມຸກໃຫ້ໄດ້ເດັດຂາດ ເຊັ່ນ ເລີກເຫລົ້າ ເຊົາຢາ ແລະອື່ນໆ ຄົນທີ່ຕັດສິນໃຈເຊົາເຮັດໃນສິ່ງທີ່ເຄີຍເຮັດເປັນປົກກະຕິມາຕະຫລອດເປັນເວລາຫລາຍປີນັ້ນ ຕ້ອງມີຄວາມຕັ້ງຫມັ້ນແຮງກ້າຫລາຍ ເພາະຕ້ອງໃຊ້ກຳລັງໃຈແລະຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະບໍ່ຫວນກັບໄປເຮັດແບບນັ້ນອີກ

          ແລະບໍ່ວ່າເຮົາຈະຕັ້ງເປົ້າຫມາຍເຮັດຄວາມດີ ຫລືແກ້ໄຂອຸປະນິໄສທີ່ບໍ່ດີຕ່າງໆ ຂອງຕົນເອງໃນຊ່ວງເຂົ້າພັນສາກໍ່ຕາມ ສິ່ງສຳຄັນຄື ປະຕິບັດທັມທຸກມື້ ການປະຕິບັດທັມຕໍ່ເນື່ອງສະຫມ່ຳສະເຫມີ ຈະເຮັດໃຫ້ເຮົາມີປັນຍາສອນຕົນເອງໄດ້ ເຮົາຈະເຊື່ອໃນເລື່ອງບຸນບາບ ແລະກົດແຫ່ງກັມ ເຖິງແມ່ນວ່າຜົນການປະຕິບັດທັມຂອງເຮົາຈະດີແນ່ບໍ່ດີແນ່ກໍ່ຕາມ ແລະຫາກຍິ່ງພ້ອມໃຈກັນເຮັດເຫມີດຄອບຄົວ ຄວາມແຈ້ງຮຸ່ງເຮືອງຈະບັງເກີດຂຶ້ນ ຄວາມເປັນສິຣິມຸງຄຸນທັງຫລາຍ ຈະຫລັ່ງໄຫລມາສູ່ຕົວເຮົາແລະຄອບຄົວດ້ວຍກະແສແຫ່ງບຸນນັ້ນ

          ເຮົາສາມາດໃຊ້ຊ່ວງເວລາເຂົ້າພັນສານີ້ໃຫ້ເກີດປະໂຫຍດແກ່ຕົນເອງຢ່າງສູງສຸດ ດ້ວຍການທຸ່ມເທໄປກັບການປະຕິບັດທັມແບບຈິງຈັງ ເຖິງແມ່ນວ່າໃນຕອນກາງເວັນເຮົາອາດຈະມີພາລະກິດຫນ້າທີ່ທີ່ຕ້ອງຮັບຜິດຊອບ ແຕ່ເຮົາກໍ່ສາມາດເອົາໃຈມາຢຸດໄວ້ພາຍໃນຕົວຂອງເຮົາເຊິ່ງເປັນບໍ່ເກີດແຫ່ງບຸນທີ່ບໍຣິສຸດໄດ້ ການວາງໃຈໄວ້ທີ່ສູນກາງກາຍຖານທີ່ 7 ຫລືການລະນຶກເຖິງອົງພຣະດຸໆ ເປັນການເຝິກໃຈໃຫ້ຄຸ້ນເຄີຍກັບການຢຸດນິ່ງ ໃຈຈະຮູ້ສຶກອີ່ມ ແລະມີຄວາມສຸກ ຕະຫລອດເວລາເພາະກະແສບຸນທີ່ຫລໍ່ລ້ຽງ

ຫາກເຮົາປະຕິບັດທັມເປັນປະຈຳບໍ່ໃຫ້ຂາດ ຈົນຮູ້ສຶກວ່າການປະຕິບັດທັມເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງລົມຫາຍໃຈທີ່ຂາດບໍ່ໄດ້ ຫາກເຮັດໄດ້ແບບນີ້ ການເຂົ້າພັນສາຂອງເຮົາຈະເປັນ”ພັນສາບໍຣິສຸດ”ເປັນການຈຳພັນສາທີ່ມີຄຸນຄ່າສົມກັບທີ່ເຮົາໄດ້ໂອກາດເກີດມາເປັນມະນຸດແລະພົບພຣະພຸທທະສາສະຫນາຢ່າງແທ້ຈິງ

          ” ຂອບເຂດແຫ່ງການຈຳພັນສາທີ່ເລິກລົງໄປອີກ ຄື ຈຳພັນສາຢູ່ໃນວົງກາຍຂອງເຮົາ ກາຍຍາວວາ ຫນາຄືບ ກວ້າງສອກນີ້   ໃຫ້ເປັນປະລິມົນທົນຂອງໃຈ ເປັນສະຖານທີ່ຈຳພັນສາຂອງເຮົາ ໂດຍເອົາໃຈມາຢຸດຢູ່ກາງກາຍຖານທີ 7 ເຊິ່ງເປັນຕຳແຫນ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ໃນການຢ່າງໄປສູ່ອາຍະຕະນະນິບພາບ ຖ້າເອົາໃຈມາຢຸດໃນບ່ອນນີ້ຕະຫລອດຫມົດມື້ ຕະຫລອດກາງຄືນ ຕະຫລອດເວລາ ເອີ້ນໄດ້ວ່າ ເປັນການຈຳພັນສາຢ່າງແທ້ຈິງ” ຫລວງພໍ່ທັມມະ 

          ວັນເຂົ້າພັນສາຂອງທຸກປີ ຈຶ່ງເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ຊາວພຸທຄວນໃຊ້ໃຫ້ເປັນໂອກາດໃນການປັບປຸງຕົນເອງ ເລື່ອງໃດທີ່ເຮົາເຄີຍຕັ້ງໃຈໄວ້ ວ່າເຮັດແຕ່ຍັງບໍ່ໄດ້ລົງມືເຮັດ ກໍ່ຄວນຖືເປັນໂອກາດໃຫ້ເລີ້ມຕົ້ນເຮັດສິ່ງນັ້ນສາ ທີ່ສຳຄັນເລື່ອງທີ່ຈະເຮັດຕ້ອງເປັນເລື່ອງທີ່ດີ ເປັນ້ລື່ອງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາມີການພັດທະນາຕົນເອງ ໄປໃນທາງທີ່ດີຂຶ້ນ ບໍ່ວ່າຈະເປັນລັກສະນະນິໄສ ພຶດຕິກຳ ຫລືເລື່ອງຫຍັງກໍ່ຕາມທີ່ເຮັດໃຫ້ຄຸນນະທັມຄວາມດີໃນຕົວເຮົາເພີ່ມຂຶ້ນ

          ການເຂົ້າພັນສາເຖິງວ່າຈະເປັນຂໍ້ປະຕິບັດສຳຫລັບພຣະພິກຂຸສົງໂດຍກົງ ແຕ່ຊາວພຸທກໍ່ຍຶດຖືເອົາຊ່ວງເຂົ້າພັນສານີ້ເປັນໂອກາດທີ່ຈະເພີ່ມພູນບຸນກຸສົນແລະຄຸນຄວາມດີ ໃຫ້ແກ່ຕົນເອງດ້ວຍການຫລຸດ ລະ ເລີກເຊົາ ອະບາຍະມຸກແລະບາບອະກຸສົນ ບາງຄົນອາດຖືໂອກາດນີ້ ໃນການອະທິຖານ ພັນສາຫລືຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດຄວາມດີ ແບບໃດແບບຫນຶ່ງຕະຫລອດໄລຍະເວລາ 3 ເດືອນ ໃນຊ່ວງເຂົ້າພັນສານີ້ ເຊັ່ນ

         – ຕັ້ງໃຈຖືສີລ 8 ຕະຫລອດພັນສາ

         – ໃສ່ບາດຕອນເຊົ້າຄູ່ມື້

         – ຕັ້ງໃຈສູດມົນກ່ອນນອນທຸກຄືນ ຫລືຈະນັ່ງສະມາທິທຸກວັນ

        – ຕັ້ງໃຈເຊົາກິນເຫລົ້າ ຫລືເຊົາສູບຢາ ແບບຖາວອນ ແລະອື່ນໆ

          ຍິ່ງຖ້າເຮົາຈຳພັນສາໂດຍເຝິກເອົາໃຈມາຢຸດທີ່ສູນກາງກາຍໄດ້ຕະຫລອດເວລາໃນທຸກອະຣິຍະບົດ ຍ່ອມຈະເປັນການຊຳລະລ້າງກາຍ ວາຈາ ໃຈຂອງເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສະອາດບໍລິສຸດຍິ່ງໆ ຂຶ້ນໄປ ຄວາມບໍລິສຸດນີ້ຈະດຶງດູດພະລັງສິ່ງດີໆ ໃຫ້ເຂົ້າມາສູ່ໃນຕົວເຮົາ ເຮັດໃຫ້ຊີວິດເຮົາພົບແຕ່ຄວາມສຸກຄວາມຈະເລີນ ເຖິງແມ່ນວ່າຈະພົບພໍ້ອຸປະສັກ ກໍ່ສາມາດຜ່ານພົ້ນໄປໄດ້ຍ້ອນກຳລັງບຸນ